نقش واسطه ای توانمندسازی در ارتباط با هوش سازمانی و کیفیت زندگی

هدف از این پژوهش تبیین نقش واسطه‌ای توانمندسازی در ارتباط با هوش سازمانی و کیفیت زندگی کاری می‌باشد. جامعه آماری تمامی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب با حجم تعداد90 نفرانتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش سه پرسش‌نامه هوش سازمانی آلبرخت[1]، کیفیت زندگی کاری قاسم زاده و توانمندسازی اسپریتزر[2] بوده است. برای تجزیه و تحلیل از روش‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و در سطح آمار استنباطی از روش تحلیل مسیر به شیوه بارون و کنی با کاربرد از روش رگرسیون سلسله مراتبی استفاده شد. نتایج نشان دادند: توانمندسازی نقش واسطه ای بسیار ضعیفی ایفا می‌کند. با توجه به نتایج مقدار بتای هوش سازمانی برای پیش‌بینی توانمندی که معادل با همبستگی مرتبه صفر این دو متغییر است با توجه به ناچیز بودن تاثیر غیرمستقیم هوش سازمانی از راه توانمندسازی برای کیفیت زندگی می‎توان به این نتیجه رسید که به احتمال قوی متغییر توانمندسازی برای رابطه هوش سازمانی و کیفیت زندگی یک متغییر تعدیل‌گر است.